Blijkbaar begrijpen we niets van de liefde

P.100-150

We zaten nog met 4 op café: mijn nieuwe Noorse vriend Fleming, een roodharige dame en een blonde barvrouw die me zeer bekend voor kwam. Het werd laat, we moesten naar huis gaan. Fleming gaf me nog snel zijn visitekaartje met zijn nummer op en trok samen met de roodharige dame naar de rechterkant. Ik stond nog alleen buiten met de blonde barvrouw. Ze vroeg me welke kant ik uit moest, en ook zij moest net zoals ik naar links, dus gingen we samen op stap. We liepen de straten door, langs een parkje waar gedempte stemmen klonken. We hadden nauwelijks gesproken. Op een minuut of twee van mijn huis hield ze haar pas in. Ze zei dat ze links moest, dat ze wel alleen verder ging, maar dat betrouwde ik niet. Dus trokken we samen het industriepark in, waar ook Raph woont.

Bij een golfplaten Romney-loods die als een overlangs doorgezaagde buis op een braakland lag stopten we. We gingen naar binnen en dronken koffie. Dit was dus haar huis, een slaapkamer op een uit steiger-profielen en pallets opgetrokken verdieping, daaronder, tegen de kromme wand: een keukentje, niet meer dan een gootsteen, een snijplank en wat kastjes...
Achter mijn trillende oogleden zag ik mijn tong van haar oor, door het dal van haar nek gaan, naar haar borst... Ik moest weg, koude druppels zweet liepen over mijn borst. Wat scheelde er nu toch met mij? Kwam het door de drank? Ik zette mijn mok neer en stond op, Ellen liet me naar buiten. "Tot ziens", zei ze.

's Avonds, lag ik op de kale houten vloer in de kamer en stond er plotseling een schaduw boven mij. Het was Simon, die zich zorgen maakte op Lisa. Hij vertelde me dat ze de ene moment een wilde tijgerin is, en de andere moment helemaal niets meer van hem moet weten. Lisa is namelijk ook vaak 'spoorloos', ze laat niets van haar weten en komt te pas en te onpas zomaar binnen.
Ze wil vrijheid, ze wil alleen zijn, en daarom kwam ze voorlopig bij mij logeren. Ik besefte dat mijn leven voor de zoveelste keer veranderd was zonder dat ik ervoor koos.
Ze was zeer uitgeput, dus lieten Raph en ik haar rustig slapen en gingen we samen op pad naar de discotheek 'Circe's' wat verderop. Daar zagen we het meisje, die we steeds bespioneerde vanuit mijn vensterraam, wat was ze beeldig in haar korte jurkje!